Iguazu

Iguazu klinkt als een vreemde titel voor een bordspel. Het zal wel iets met de rivier te maken hebben. Misschien wel de naam van een rivier die uitmondt in een waterval. Google helpt me al gauw uit de brand, want de Iguazu-watervallen bestaan echt. Zo: de vreemde titel is nu tenminste niet zo vreemd meer. Nu hopen dat het spel zelf ook de moeite waard is zodat we in de zomer weer wat nieuws te spelen hebben.

Edelstenenjagers
In Iguazu kruipen we in de huid van edelstenenjagers. Doel van het spel is om als eerste vijf verschillende, vier gelijke of zeven willekeurige edelstenen aan land te brengen. Wie dat lukt is dus de winnaar. Maar het verzamelen van edelstenen is zo eenvoudig nog niet, want de rivier stroomt rustig verder en als je niet oppast, donder je zo bij de waterval naar beneden. En dan ben je niet alleen je edelsteen kwijt, maar ook je kano. Ben je beide kano's kwijt, dan krijg je er eentje gratis terug. Voor de andere kano moet je een diamantje betalen.

De rivier
Alvorens het spel te beginnen moet de waterval klaar worden gezet. Je draait de zowel de doos als de deksel om, zet ze tegen elkaar en legt het speelbord erop. Zo kun je aan het einde van de rivier bij de waterval als het ware echt naar beneden kletteren. Alle spelers krijgen nu peddelkaarten waarop getallen staan die aangeven hoeveel plaatsen je de kano wilt verschuiven. Er is ook een peddelkaart met een wolkje. Hiermee kun je de stroomversnelling van de rivier beïnvloeden. De rivier kan stilliggen of maximaal 2 wolkjes extra worden verplaatst. De wolkjeswaarde wordt opgeteld bij de waarde van de laagstgespeelde peddelkaart. En als de rivier in een stroomversnelling zit, is het oppassen geblazen.

Edelsteentjes stelen
Om een edelsteen te kunnen pakken, moet je met je bootje naast een vindplaats terecht komen. En dan kost het je ook nog twee peddelpunten om een edelsteen te kunnen inladen. Het inladen van een edelsteen mag overigens alleen aan het begin en het einde van een beurt. Om de kosten voor het betalen van een edelsteen te sparen, kun je ze ook proberen te stelen van je tegenspelers. Wanneer je stroomopwaarts vaart en je eindigt op een vakje met een tegenspeler die toevallig ook een edelsteen heeft, dan mag je hem kosteloos stelen. Je tegenspeler kan het edelsteentje niet terugroven omdat hij niet bij je op het vakje eindigt. Een prima manier om anderen dwars te zitten en zelf wat goedkoper je diamantjes binnen te halen.

Stroomversnelling
Zoals gezegd is het aan het einde van de speelronde tijd om de stroomversnelling in actie te brengen. Afhankelijk van waar het wolkje zich op de weertabel bevindt, wordt de rivier niet, 1 of 2 schijven opgeschoven plus de waarde van de laagstgespeelde peddelkaart. Door aan het begin van de rivier een nieuwe schijf in de rivier te schuiven, verplaatsen alle andere schijven zich ook. Om de beurt valt er dan aan een van de twee uitmondingen van de rivier een schijfje van de waterval. En als je met je bootje aan de uiteinden van de rivier terechtkomt, ben je je kano echt kwijt. Leuk voor je tegenstanders, maar niet voor jou. Het is dus zaak dat je niet te snel al je peddelkaarten kwijtraakt met hoge verplaatsingswaarden. Anders kan het gebeuren dat je niet meer heelhuids aan land komt.

Conclusie
Iguazu is mijns inziens een leuk familiespel. Voor sommige doorgewinterde spellenspelers zal het wellicht wat te eenvoudig en doorzichtig zijn, maar anders kan ik het spel echt aanraden. Het verschuiven van de rivier gaat niet altijd even soepel, maar met een beetje handigheid levert het in ieder geval geen onoverkomelijke problemen op. Als je het spel een aantal keer hebt gespeeld, word je ook wat tactischer en dat maakt het spel alleen maar leuker. Je wordt gehaaider en zit elkaar beter dwars. En het blijft een mooi gezicht om iemand met kano en edelsteen kopje onder te zien gaan bij de waterval. Iguazu zal menig familie in de voorjaarszon in zijn greep houden.