The Name of the Rose

Door Jan Willem

Een speciale gezant van de keizer reist naar een klooster in Italië om te bemiddelen tussen afgevaardigden van de paus en een groep van ketterij verdachte personen. Plotseling worden er in het klooster langzaam aan mensen vermoord, maar wie is de dader? Al gauw beginnen alle monniken elkaar de schuld in de schoenen te schuiven, maar wie blijft het minst verdacht en wint het spel?

Wie ben ik?
Aan het begin van het spel krijgen alle spelers hun kleur toegewezen, welke ze het hele spel geheim moeten houden voor hun tegenstanders. Aan de rand van het bord zijn twee kolommen, een verdenkings- en een bewijskolom. Op beiden komen pionnetjes te staan, van elke kleur één. Het doel van het spel is om aan het einde van het spel zo min mogelijk punten te hebben op de bewijskolom.

Schuiven maar!
Elke speler krijgt drie actiekaarten, elke beurt mag hij er één uitspelen en aan het eind van de beurt mag hij weer een nieuwe pakken. Op het bord zijn locaties gedrukt en van elke speler staat één monnik op het bord. Door het spelen van een actiekaart mag een speler een monnik verzetten naar een nieuwe locatie en daarbij worden punten uitgedeeld op de verdenkings- of bewijskolom, of kan een tijdsfiche verdiend worden.

De klok tike
Het spel bestaat uit zeven dagen. Dit zijn zes dagen met acties en de zevende dag is de laatste ronde, waarin iedereen moet raden welke kleur de andere spelers zijn. De zes speeldagen worden naast het bord gerepresenteerd door zes kaartjes. Op deze kaartjes staan zaken die betrekking hebben op die dag, zoals "je mag deze dag twee keer achter elkaar" of "er worden extra bewijspunten uitgedeeld". Op het bord staat een klok met 24 vakjes en op elke actiekaart staat een getal waarmee de klok vooruit gaat. Gaat de klok voorbij 24 uur, dan wordt het dagkaartje aan de speler gegeven die de dag afmaakte en wordt de volgende dagkaart omgedraaid.

Punten
Dagkaartjes leveren minpunten op aan het einde van het spel, dus je wilt als speler zo min mogelijk van deze kaartjes krijgen. Je mag aan het einde van je beurt daarom besluiten om een tijdsfiche in te zetten om de klok minder snel te laten gaan. Daardoor kun je het dagkaartje net mislopen. Als de dag voorbij is worden de punten op het verdenkingspoor omgezet in punten op het bewijsspoor, dus indirect komen beide kolommen op hetzelfde neer.

Dag zeven
Om de paar dagen moet een speler ook een kleur bekend maken die hij niet is. Dit moet tijdens het spel drie keer, dus aan het einde van het spel zijn er drie kleuren waar je tegenstanders uit moeten kiezen. Dit gebeurt als de voorlaatste dag (dag zes) voorbij is; als je tegenstanders jouw kleur goed raden krijg je extra minpunten.

Conclusie
Het komt er dus op neer dat je jouw eigen kleur zo veel mogelijk gunstig moet beïnvloeden zonder dat je tegenstanders er achter komen welke kleur jij bent. De eerste keer is dit heel erg leuk, omdat je allerlei verdachtmakingen krijgt wat kan leiden tot erg grappige situaties. Echter, speel je het spel iets vaker met wat serieuzere spelers dan loop je al heel snel tegen de nadelen aan. Aangezien niemand weet welke kleur de ander is zal niemand het toelaten dat een kleur erg vooraan staat op het bewijsspoor. Dit zorgt er over het algemeen voor dat, ondanks een erg fikse speelduur (makkelijk anderhalf uur) er aan het eind nog nauwelijks verschil zit in de positie van de pionnetjes. Dan komt het aan op de dagkaartjes en het raden van de kleur. Omdat deze dagkaartjes zo belangrijk worden zullen ervaren spelers tijdens het spel tijdsfiches gaan verzamelen zodat ze de klok kunnen tegenhouden wat zorgt voor een nog veel langere speelduur. En meestal komt het dan nog steeds aan op het raden van de kleur. Het enige voordeel is wel, dat je het spel kunt inkorten door gewoon twee of drie dagen (rondes) te spelen om vervolgens over te gaan tot raden. Misschien dat kinderen de geheimzinnigheid nog een tijdje kunnen waarderen, maar de lange speelduur zal ze uiteindelijk toch wel afschrikken. Veelspelers spelen dit spel makkelijk dood door tijd te rekken. Al met al is het idee van geheimzinnigheid leuk, maar de uitvoering blijft wat achter.