Arkadia

Vier families gaan samen de stad Arkadia stichten. Daarvoor stellen zij onafhankelijke bouwmeesters aan om de gebouwen en het paleis te bouwen. Elke familie wil gebouwen gerealiseerd hebben en is bereid hiervoor te betalen in haar eigen zegels. De waarde van deze familiezegels hangt echter af van de koers ervan, en die verandert steeds. De bouwmeesters moeten dus zoveel mogelijk zegels verzamelen en deze tegen een zo gunstig mogelijke koers inruilen om gekroond te worden tot rijkste bouwmeester, en zo als overwinnaar uit de strijd te komen.

De inhoud
Als je de doos opent, word je overrompelt door de hoeveelheid kleine onderdeeltjes en stukjes karton. Niets voor kleine kinderen dus. Het speelbord bestaat uit een rechthoekig vlak verdeeld in vierkantjes; de gebouwen, zegels en goudstukken zijn platte stukken karton. De paleisdelen zijn vierkante blokjes met daarop één van de vier kleuren en de arbeiders zijn kleine plastic poppetjes. Daarnaast zijn er vier zichtschermen, voor elke speler één en per zichtscherm vier losse banieren. Al met al ziet het er verzorgd uit, maar door de hoeveelheid kleine stukjes moet je goed opletten dat je niets kwijtraakt.

Het spel spelen
Iedere speler begint met drie poppetjes in zijn eigen kleur en afhankelijk van het aantal spelers een aantal neutrale poppetjes. Deze plaatst hij achter zijn zichtscherm. Daarnaast krijgt elke speler vier kaarten met daarop gebouwen afgebeeld in de kleuren van de families. Per beurt kun je kiezen of je een gebouw wilt bouwen door een kaart te spelen of poppetjes wilt plaatsen. Kies je voor een gebouw dan lever je een kaart in en plaats je overeenkomstig de kaart een kartonnen gebouw ergens op het bord en leg je hierop een zegel van de familie die het besteld heeft. Bedekt het nieuwe gebouw een bepaald vakje op het bord (er zijn er meerdere) dan krijg je een neutrale arbeider erbij. Kies je voor het plaatsen van poppetjes, dan mag je zoveel poppetjes als je wilt neerzetten op het bord, zolang het maar om één gebouw is. De moeilijkheid is dat eenmaal geplaatste poppetjes nooit meer van hun plaats gaan, dus je moet goed nadenken waar je iets bouwt.

Gebouwen afbouwen
Een gebouw is af als het compleet omsingeld is door poppetjes, de rand van het bord of andere gebouwen. De speler die het gebouw omsingeld heeft krijgt de zegel die erop ligt en elk gekleurd poppetje dat eromheen staat krijgt een zegel in de kleur die erop lag, ook de poppetjes van andere spelers. In het midden van het bord ligt een rechthoekig gebied waar paleisdelen op moeten worden geplaatst. De speler die een gebouw afmaakt (dus omsingelt) moet daarna een paleisdeel plaatsen. De enige functie hiervan is dat elk paleisdeel een kleur heeft, en de koers van een zegel wordt bepaald door het aantal paleisdelen in die kleur.

Zegels inruilen
Elke speler begint met vier banieren die aan zijn zichtscherm hangen. Op het moment dat een speler een banier inlevert, mag hij zegels inruilen tegen de dan geldende koers. Hij mag zelf kiezen hoeveel zegels hij inruilt en in welke kleur, hij ontvangt hiervoor goudstukken. Daarna krijgt hij twee extra poppetjes in zijn eigen kleur om te kunnen plaatsen op het bord. Het inzetten van banieren is dus handig om zegels in te ruilen en om aan nieuwe poppetjes te komen, dus de grootste tactiek in het spel zit hem in wanneer je de banieren in moet zetten. Soms ben je gedwongen om een banier in te leveren zonder zegels in te ruilen, omdat de koersen slecht zijn voor jouw zegels, maar je toch poppetjes nodig hebt.

Conclusie
Getipt als kandidaat voor “Spiel des Jahres” had ik veel van het spel verwacht, en na een paar keer spelen weet ik eigenlijk nog steeds niet of het nu leuk is of niet. Er zit sowieso een sterk leerelement in, dus onervaren spelers hebben op z’n minst een flink nadeel tegen ervaren spelers. Het systeem met de banieren komt op mij een beetje geforceerd tactisch over, maar zorgt wel voor nadenken onder de spelers. Daarnaast heb je tijdens het spel geen enkel idee  hoe goed het met iedereen gaat, sommige mensen vinden dat fijn en anderen niet (meestal niet mijn favoriet). Met een speelduur van (met opzetten van alles) ongeveer anderhalf uur is het een stevig spel waar je toch even voor moet gaan zitten. Wel verwacht ik dat het een spel is dat elk potje leuker wordt en daarom best populair gaat worden onder de echte spelletjesfanaten, maar door de kleine onderdelen en hoge instap is het geen familiespel. Mij heeft het nog niet overtuigd, maar wat niet is kan zeker nog gaan komen. Groot voordeel bij dit spel is in ieder geval dat het prima te spelen is met 2 spelers, iets wat je niet vaak ziet bij flinke bordspellen!