Atlantis: Vaar naar de veiligheid of zwem voor je leven

Lang, lang geleden, werd er ooit het verhaal verteld van de gezonken stad. Deze stad heette Atlantis. Het was de mooiste stad op aarde van dat moment. Volgens de vertellingen waren de stadsmuren van goud gemaakt en was het water uit de fonteinen helder blauw met een gouden gloed. De rijkste stad op aarde werd bewoond door hele rijke egoïstische mensen. De stad werd zo zwaar door al die mensen die zo met zichzelf begaan waren dat het zonk en diep in de zee verdween. Nadien is er nooit meer een spoor van de stad teruggevonden.
Zo ook vergaat het eiland Atlantis in de zee in het bordspel. Echter geven de bewoners van Atlantis zich niet zo maar gewonnen. In een strijd om hun leven proberen ze met bootjes en al zwemmend een van de vier omliggende koraaleilanden te bereiken om zo alsnog de ondergang van de stad te overleven.

Vrienden en vijanden in de zee
Blokje voor blokje worden eerst de buitenste ringen van Atlantis van het speelbord verwijderd, en zo steeds verder naar binnen totdat het hele eiland diep in de zee verdwenen is. Maar zoals iedereen weet is de zee niet voor een gat te vangen en brengt zij vele gevaren met zich mee. Zo kan er onder een blokje Atlantis zomaar een draaikolk tevoorschijn komen die al het omliggende land en zeeongedierte mee de kolk in voert en vernietigd. Ook kunnen uit de zee octopussen, haaien en zeemonsters opdoemen. Allemaal hebben ze een doel voor ogen: het opeten en verscheuren van de Atlanten die zwemmen of varen voor hun leven.
De zee heeft gelukkig ook zijn goede inwoners. Dolfijnen staan bekend om een hun vriendelijke en goede gedrag. De dolfijnen in het spel beschermen dan ook de boten en zwemmers tegen de gevaarlijke vijanden.

Schuitje varen theetje drinken
Het is de bedoeling om zo veel mogelijk bewoners van Atlantis (van je eigen kleur) te redden en veilig aan wal te brengen. Ondertussen kun je, met een gelukkige hand, je tegenstanders uitschakelen. Met twee dobbelstenen kun je het lot van de ander bepalen. De ene dobbelsteen laat zien met welk zeedier er geschoven wordt, en de andere dobbelsteen geeft aan met hoeveel plaatsen.
Met de schepen kun je drie Atlanten tegelijk vervoeren. Het is echter mogelijk dat er meerdere Atlanten van verschillende kleuren op een bootje zitten. De speler die het schip domineert mag het schip verplaatsen. Als er drie verschillende kleuren op het schip zijn, dan zijn er ook drie schippers. Zwemmers daarentegen mogen maar 1 vakje per keer verplaatsen. Zij zijn dus het meest kwetsbaar, tenzij ze natuurlijk beschermt zijn door een dolfijn.

Mooi lastig
Het spel ziet er op het oog mooi uit. Mooi speelbord, mooi zeeongedierte en leuke bootjes. Maar dan moet het eiland Atlantis opgebouwd worden. De losse blokjes schuiven soms wat lastig tegen elkaar aan. En bij het weghalen kan de boel ook nog wel eens in een wirwar eindigen. Vooral voor de jongere spelers kan dit nog wel eens lastig zijn. Dan hebben de Atlanten het nadeel dat ze niet lekker stevig op een schip, of op het eiland kunnen staan. Je haalt ze uit het plastic raampje en er blijven van die puntjes aan de onderkant steken. Je kunt ze proberen weg te knippen met een schaar, maar dan nog zijn het instabiele mannetjes. Ook dit is voor de jongere spelers niet echt handig.

Leuk idee, maar...
Het spelidee Atlantis is erg leuk. De basis van het spel biedt leuke vooruitzichten, maar uiteindelijk maakt het de verwachtingen niet echt waar. Dat wil niet zeggen dat het spel niet meer dan een keer gespeeld zal worden. Ik denk echter dat het spel meer gebruikt gaat worden door de jongere spelers om hun fantasie er op te los laten. Daar leent het spel zich goed voor gezien alle monsters, bootjes, dolfijntjes en mensjes. Het komt eigenlijk hier op neer: het idee is leuk, maar het spel zal uiteindelijk voor andere doeleinden gebruikt worden.