Castello

Een aantal van mijn favoriete bordspellen zijn bedacht door Leo Colovini. Denk bijvoorbeeld aan Cartagena en Clans. Leo Colovini weet vaak te verrassen met vrij eenvoudige, maar nieuwe spelconcepten. Ik wilde dan ook graag met Castello aan de slag. Castello is een spel waarbij je in de huid van een architect kruipt en je braakliggend terrein wilt volbouwen. Net als je concurrenten overigens. Die willen het terrein naar hun inzichten inrichten.

Bouwen
De winnaar van Castello is diegene die de meeste punten weet te behalen aan het einde van het spel. Voor het zover is, moet eerst het speelveld maar eens volgebouwd worden. De speler die aan de beurt is, moet een aantal stappen doorlopen. Allereerst moet de speler een muur bouwen. Deze kunnen op de muurlocaties neergezet worden. Vervolgens wordt er door de speler met drie dobbelstenen gegooid. Deze bepalen in combinatie met de locatie van de muur hoeveel torens en huizen er geplaatst mogen worden. Wanneer er bij het plaatsen van de muur een stad wordt voltooid (een stad bestaat uit minimaal 3 muren) volgt er een puntentelling. Indien dit niet het geval is, worden de dobbelstenen aan de volgende speler gegeven. Deze moet eerst een muur bouwen alvorens hij met de dobbelstenen gooit. Werpt hij toch eerst de dobbelstenen dan wordt hij op het scorespoor 1 veld teruggeplaatst.

Scoren
Wanneer er een stad is voltooid gaat de puntentelling beginnen. Punten kunnen worden verkregen met het uitspelen van gildekaarten (bij aanvang van het spel krijgt iedere speler er 6). Een speler heeft ook nu weer verschillende mogelijkheden. De speler mag 1 of 2 gildekaarten uitspelen die hem punten op kunnen leveren. Vervolgens mag de speler een nieuwe gildekaart pakken. De speler kan er echter ook voor kiezen om een kaart afgedekt op de aflegstapel te leggen en dan 2 nieuwe gildekaarten pakken. Dit kan verstandig zijn als hij weinig bruikbare gildekaarten in zijn hand heeft. Ook kan het tactisch zijn om in een scoreronde op de laatste plaats te eindigen. Wie de laatste plaats op het scorespoor bezet, mag namelijk al zijn kaarten (of minder) omruilen voor een zelfde aantal nieuwe gildkaarten. Ook dit kan handig zijn voor wie slechte gildekaarten in de hand heeft.

Binnen en buiten de stad
Gildekaarten zijn te verdelen in twee categorieën: kaarten die uitsluitend betrekking hebben op de zojuist afgebouwde stad en kaarten die betrekking hebben op huizen, torens en muren op het speeldbord die niet bij een afgebouwde stad horen. Bij het plaatsen van muren, torens en huizen is het slim om goed in de gaten welke gildekaarten je in de hand hebt. Het is ook belangrijk om ze op tijd uit te spelen, want het ene moment zullen ze veel punten opleveren terwijl een beurt later de stand van zaken opeens totaal verandert. Zeker in het begin is het slim om voor de betekenis van de gildekaarten de handleiding bij het spel te houden. Het kost even wat tijd om de betekenis van de gildekaarten onder de knie te krijgen.

Conclusie
Het leuke van Castello is dat je aan het begin misschien heel snel een voorsprong kunt opbouwen, maar dat een andere speler die in de laatste beurt achteraan staat het spel toch kan winnen. Het spel vraagt om een zeker mate van strategisch inzicht. Je moet jezelf continue een aantal vragen stellen. Is het slim om in een vroege scoreronde een kaart te spelen waar huisjes buiten de stad punten opleveren. Later in het spel zullen er immers veel meer huisjes in het spel zijn. Misschien dus ook meer huisjes buiten de stad. Ergo meer punten. Is het handig om pas later in het spel steden te voltooien of is het juist slim veel kleine steden te bouwen? Probeer je in een scoreronde de laatste plaats te bemachtigen zodat je je gildekaarten kunt ruilen? Uiteindelijk wordt de keuze voor je strategie grotendeels bepaald door de gildekaarten in je hand. Hoe het ook zij, Castello is een ontzettend leuk spel en zeer toegankelijk voor nieuwe spelers. Wat mij betreft een aanrader voor de komende feestdagen.