Kolonisten van de Lage Landen

Door Jan Geerling

In de film- en gameswereld is het uitmelken van een franchise de orde van de dag. Elke succesvolle titel heeft minstens vijf sequels, spin-offs en andere onzin. De bordspellenwereld is daarin niet anders. Tegenwoordig komen veel uitgevers met een kaart en dobbel variant van een bordspel, om nog maar te zwijgen van de Junior variant. Op deze site zie je dat we van dit soort varianten lang niet altijd onder de indruk zijn, maar Kolonisten kwam er tot nu toe altijd goed vanaf.

Martinitoren
In Kolonisten van de Lage Landen speel je het welbekende spel op Nederlandsch grondgebied. Ben je met 4 spelers of meer, dan doet België ook mee. Naast het welbekende bouwen van wegen en gemeenten (dorpen) kan de speler nu monumenten kopen. Deze leveren een punt op. De monumenten zijn uiteraard bestaande monumenten uit onze vaderlandse geschiedenis. De Nederlandse kaart ziet er op het eerste gezicht mooi uit, en direct ga je kijken of de grote steden uit jouw woonomgeving er een beetje goed vanaf komen. En gelukkig, de Martinitoren uit Groningen is van de partij.

Vissen
Steden kunnen niet gebouwd worden in dit spel. De vervangende monumenten kosten ongeveer hetzelfde als een stad, maar leveren zoals gezegd maar een punt op. Havens hebben ook een andere rol gekregen. Hier kan je vis vangen. Deze vis kan de speler inruilen voor voordeeltjes zoals het verplaatsen van de rover, het stelen van grondstofkaarten of het aanleggen van een weggetje. Deze nieuwe havenvariant voegt echt iets toe aan het bestaande Kolonistenspel, en ik zou het best leuk vinden om een normaal potje Kolonisten te spelen met deze havenoptie.

Mooi
De nummers hoeven niet meer van tevoren over de kaart gelegd te worden, ze zijn reeds meegedrukt. Hierdoor is min of meer elk spelbegin hetzelfde. Iedere speler zal al snel dezelfde startposities in zijn hoofd hebben, toch een beetje jammer. De kaart mag er dan wel mooi uit zien, ze is ook een beetje donker en daardoor is het soms moeilijk te zien welke nummer bij de grondstof hoort. Ook de grondstoffen zelf zijn wat mooier getekend, maar daardoor zijn ze soms lastig te onderscheiden. Met name de schapenweide en de halfbinnengehaalde graanvelden lijken soms wel een beetje op elkaar. De simpele tekeningen van het oude Kolonisten hadden zo hun nut.

Twaalf punten
Het spel zelf speelt zoals we van een Kolonistenspel mogen verwachten: als een trein. Grappig genoeg zijn de kleine spelvariaties in deze editie meteen terug te zien in het ruilen. Rots (of erts zo u wilt) is net even iets minder belangrijk geworden, terwijl ik af en toe meer handel in schaap bespeurde. Misschien is dat toeval, maar het viel me gewoon op. De puntentelling is erg overzichtelijk omdat het spel min of meer afgelopen is als iemand al zijn gemeenten kwijt is, en dus 12 punten heeft. Er zijn wel enkele ontwikkelingspunten, maar het is nu veel duidelijker of iemand bijna klaar is of niet. Voor de één is dit een vooruitgang, de andere speler vindt dit wellicht jammer.

Conclusie
Kolonisten van de Lage Landen is wat mij betreft een leuke variant op het Kolonistenthema en geen overbodige aanschaf als je al in het bezit bent van een kolonistenspel. Het spel heeft zoals eerder genoemd een paar kleine schoonheidsfoutjes, maar daar wen je zo aan. Het nieuwe gebruik van de havens is een leuke toevoeging gebleken. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik Kolonisten van de Lage Landen kan aanraden aan iedereen die graag Kolonisten speelt en wel eens een beetje variatie wil.