Yes

Soms lees je de achterkant van een spellendoos en krijg je het gevoel dat er leentjebuur is gespeeld bij de spellenklassiekers. Zo geeft YES je meteen het idee dat er elementen zijn geleend van Risk en Monopoly. Hiermee wil ik niet meteen zeggen dat dit slecht hoeft te zijn. Beter goed geleend dan slecht bedacht, en uiteindelijk gaat het toch om het hele plaatje. Om dus een zo goed mogelijk oordeel te vellen over de kwaliteit van het spel YES zal het zeker een avondje gespeeld moeten worden.

Geld en Macht
In Yes gaat het erom 1.000.000 YES bij elkaar te verdienen, of de twee opdrachten te vervullen die je tijdens het spel bezit. Bij aanvang van het spel krijg je een aantal landen. Deze landen hebben een handelsbelang in bijvoorbeeld olie, goud of landbouw. Daarnaast zijn ze ook nog geld waard. Voor een opdracht moet je bijvoorbeeld vier landen in het bezit hebben met een oliebelang, of je moet in elk continent een willekeurig handelsbelang bezitten. Om dit allemaal voor elkaar te krijgen wordt er gespeeld, en daarbij zijn de dobbelstenen niet onbelangrijk.

Zes mogelijkheden
De dobbelsteen waarmee gegooid wordt heeft zes mogelijkheden: Yes, No, Cash, Country, Buy en Sell. Yes en No zijn opdrachtkaarten waarbij Yes meestal positieve en No meestal negatieve gevolgen heeft voor je machtspositie. Bij Cash wordt er gekeken wie in een bepaalde regio of handel het grootste belang heeft, dit levert geld op. Country betekent dat je een landenkaart van de stapel pakt, en simpelweg weer een land extra bezit. Buy en Sell betekenen dat je landen van medespelers kunt kopen, of je eigen landen verpatsen voor geld. Sell, is de enige opdracht die niet uitgevoerd hoeft te worden.

Gevolg
De speler die aan de beurt is gooit met twee dobbelstenen. Er komen dus twee acties voor zijn neus te liggen. Hij kiest de actie die hij wil uitvoeren, en de speler die na hem aan de beurt is, krijgt automatisch de overgebleven optie. Het is dus goed nadenken wat de gevolgen zijn van de keuze die je maakt en dat betekent soms eieren voor je geld kiezen. Tenslotte is er ook nog een rode dobbelsteen. Die kan ingezet worden wanneer je een duur land van een medespeler gaat kopen. Je kunt of de speler het geld geven dat zijn land waard is, of met de rode dobbelsteen gooien. Dit kan twee gevolgen hebben, of je krijgt het land voor een prikkie in je bezit, of je moet zelfs tot het dubbele van de waarde betalen aan de andere speler.

Geluk Vs Tactiek
Wie het spel met zijn tweeën speelt, zal al gauw merken dat geluk een grotere factor speelt dan tactiek. Met meerdere spelers gaat tactiek een grotere rol spelen. Bij twee spelers hebben beide spelers elke beurt een dobbelsteenopdracht. Bij meerdere spelers is dit niet het geval en sta je dus elke speelronde tenminste één keer buiten spel. Sell, wordt bij meerdere spelers ook interessanter. Want de speler die nu zijn land verkoopt, kan er flink wat geld voor gaan vangen. Geïnteresseerde spelers gaan met de rode dobbelsteen gooien, wie het hoogste bedrag gooit, koopt voor dat bedrag het land over. Is er overigens niemand geïnteresseerd om je stukje land over te nemen, de bank koopt altijd alles wat je hem aanbiedt.

Leentjebuur
Misschien heb je hier en daar opgepikt wat ik in de inleiding bedoelde met leentjebuur spelen. Het element van twee opdrachten vervullen of een bepaald geldbedrag binnenhalen, doet direct aan Risk denken. Net als dat je in het begin landenkaarten krijgt waarmee je een imperium gaat opbouwen. Het Monopoly gevoel zit hem in bijvoorbeeld de YES- en NO-kaarten (kanskaarten) en dat je om een schuld af te betalen ook je eigendommen kunt verkopen. Dit zijn een paar voor de hand liggende voorbeelden. Echt erg zou ik het niet willen noemen, want uiteindelijk is het spel toch anders en niet minder leuk. Edoch, het spel zal niet de klassieke status krijgen die Risk en Monopoly natuurlijk wel bezitten.

Conclusie
Ook al kan YES met twee personen gespeeld worden, het is leuker met meerdere spelers. Het spel wordt er namelijk wat tactischer door en de geluksfactor wordt iets kleiner. Het grote probleem van YES is dat het spel niet spannend genoeg is voor de grote spelliefhebbers, en te weinig nieuws biedt voor de familiespelers. Daarmee wil ik niet zeggen dat het een slecht spel is, want het is best aardig om een paar keer te spelen. Het spel zal alleen geen blijvertje zijn, daarvoor is het spel toch niet speciaal genoeg. Kortom, leuk als tussendoortje.