Uno

Uno is een razend populair kaartspelletje in de Verenigde Staten, dus tijd om het te gaan uittesten. Na één keer spelen kwamen we er al snel achter dat het spelletje voor ons iets is als 'pesten in een nieuw jasje'.

Pesten in een nieuw jasje dus
Net als bij pesten is het nu ook de bedoeling zo snel mogelijk alle kaarten uit je hand kwijt te raken en ondertussen, door ze zo veel mogelijk dwars te zitten, te voorkomen dat je tegenspelers hun kaarten kwijtraken. En dat kan door bepaalde kaarten die in het spel zijn opgenomen. Verder mag je alleen kaarten op elkaar leggen van dezelfde kleur of die dezelfde betekenis hebben. Overigens, overleggen is ten strengste verboden.

Tegenwerken
Ook het tegenwerken van elkaar heeft grote overeenkomsten met pesten. Zo zijn er enkele kaarten in het spel, waardoor een medespeler kaarten van de stapel moet trekken (2 of 4 kaarten). Zo is er een kaart waarbij een medespeler de beurt moet overslaan, een kaart waardoor het spel draait en een kaart waarmee je de kleur van de komende kaarten bepaalt. Het grote verschil met pesten is dat bij UNO je maximaal 2 of 4 kaarten moet pakken, de straf stapelt zich niet op.

Winnaar
De winnaar van het spel is degene die als eerste 500 punten bij elkaar gewonnen heeft. Punten krijg je door als eerste je kaarten uit te spelen. Je moet dan niet vergeten bij je laatste kaart 'UNO' te roepen, want als de tegenstanders je betrappen dan moet je alsnog twee kaarten pakken en duurt het spel weer voort. Is je hand dus leeg, dan zijn de punten van de kaarten van je tegenspelers bij elkaar opgeteld je voorlopige score. De cijferkaarten in het spel behouden elk hun eigen waarde. De echte punten verdien je met de 'pestkaarten'. Deze zijn óf 20 punten óf 50 punten waard. Zorg er dus voor dat je tegenstanders veel kaarten over hebben aan het einde van de speelronde. Een variatie op het spel is om het in teams te spelen. Het gaat er nog steeds om dat een speler zo snel mogelijk de kaarten kwijtraakt. Het team dat de ronde wint, krijgt dan het aantal punten dat de tegenstanders nog in handen hebben. Ook nu is het de bedoeling om zo snel mogelijk 500 punten (of het aantal punten dat je afspreekt) bij elkaar te krijgen. En nu geldt ook weer, overleg is ten strengste verboden.

Conclusie
Zoals ik in het begin al schreef, het spel is bijna hetzelfde als pesten, maar daarom niet minder leuk. Het spel is eenvoudig te leren, speelt lekker weg en op de spelregels zijn ook varieties mogelijk. Zo kun je de moeilijkheidsgraad van het spel een beetje aanpassen. UNO heeft een hoog speelgehalte, maar zal het 'oerhollandse pesten' nooit echt van de troon kunnen stoten.